بی نیازی از درون و عدم در خواست از مردم
لقمان حکیم علیه السلام :
یا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناکَ فى قَلْبِکَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِکَفَتَهُونَ عَلَیْهِمْ وَ لکِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛
لقمان علیه السلام :
فرزندم! بى نیازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى به مردم مگو که درنزد آنان حقیر مى شوى، بلکه از فضل خداوند بخواه.
ارشاد القلوب دیلمى، ج 1، ص 71لقمان علیه السلام ـ لاِبنِهِ وهُوَ یَعِظُهُ ـ
یا بُنَیَّ ، مِن حینِ سَقَطتَ مِن بَطنِ اُمِّکَ استَدبَرتَ الدُّنیا وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، وأنتَ فی کُلِّ یَومٍ إلى مَا استَقبَلتَ أقرَبُ مِنکَ إلى مَا استَدبَرتَ ، فَتَزَوَّد لِدارٍ أنتَ مُستَقبِلُها ، وعَلَیکَ بِالتَّقوى ؛ فَإِنَّهُ أربَحُ التِّجاراتِ.
لقمان علیه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ
پسرم! از همان زمان که از شکم مادرت افتادى ، دنیا را پشت سر خود نهادى و آخرت را پیش رویت قرار دادى ، و تو در هر روز ، به آنچه پیش رو دارى ، نزدیک تر مى شوى تا به آنچه پشت سر دارى . پس ، براى سرایى که پیش رو دارى ، توشه برگیر و بر تو باد تقوا که آن سودمندترین سوداگرى است.
إرشاد القلوب : ص 72 ، الاختصاص : ص 338 عن الأوزاعی نحوه ، بحار الأنوار : ج 13 ص 429 ح 23 .
